Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quid me istud rogas? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Ita prorsus, inquam; Sit sane ista voluptas. Ea possunt paria non esse. Beatus sibi videtur esse moriens. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Comprehensum, quod cognitum non habet? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ratio quidem vestra sic cogit. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Ergo, inquit, tibi Q. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sed quot homines, tot sententiae; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Venit ad extremum; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.

Dixit Regras

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Et quidem, inquit, vehementer errat; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Dixit Regras

Peccata paria. Oratio me istius philosophi non offendit; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quid ergo hoc loco intellegit honestum?

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Bork Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Videsne quam sit magna dissensio? Ut id aliis narrare gestiant? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Dixit Regras Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Oratio me istius philosophi non offendit; Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Nam ista vestra: Si gravis, brevis;

Dixit Regras

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Numquam facies. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Ac tamen hic mallet non dolere. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium Dixit Regras deceat extremum. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Hoc tu nunc in illo probas.